گریه کن

گریه کن وقتی دلت از سردی دنیا گرفت
آن زمان که بیکسی در بیکسیها پا گرفت

شب گرسنه کودکی بر روی بالش سر نهاد
لقمه از دست یتیمان را چرا دارا گرفت

بین ابروی پسر با دختران چون فرق نیست
درمغازه جای «سارا» کم کَمَک« دارا »گرفت

عشق دریا ! عاشقان همچون مثال ماهی اند
حق زنده بودن از ماهی چرا دریا گرفت ؟

آسمان قهر است با ما جنس دلها سنگِ سنگ
گریه کن وقتی دلت از ظلمت شبها گرفت

کودک احساس را زنده به گورش کرده اند
غصه ها مان جای خنده روی لبها جا گرفت

حرف دل بسیار باشد بس کن ای سنگ صبور
چون بدیها جای خوبی در همه جانها گرفت

#کانال اشعار جوادالماسی (سنگ صبور)
@javadalmasi59

سنگ صبور...