آخرین مطالب
امکانات وب
بی نام و نشان
《این دل دیـوانه را بـا غــم پریشان کرد و رفت》
خــانه ی آبــاد دل را بد چــه ویران کرد ورفت
آنکـه همـدردی بـــرای دردهـــای مــن نبـــود
این سر آشفته ام را نا به سامان کرد و رفت
بــال پــرواز مـرا بــا سنـگ غمهایـش شکست
پیش چشمم خانه را بدتر ز زندان کرد و رفت
روزگاری صـاحب نــام و نشان بـودم کنــون
او مـرا آواره ی شهـر غــریبـان کـــرد و رفت
خــواستـم تـــا آبــــرو داری کنــم امــا نشد
او مرا انگشت نمای این و یا آن کرد و رفت
بیـکسی های مــرا گفتــم ولـی بــاور نکـرد
چون کویر تشنه ای محتاج باران کرد و رفت
آن عـزیـزی که زدم بــر سینـه سنگش عاقبت
سایه ام را از خودم حتی گریزان کرد و رفت
آنکه بـر غمهای مـن هـرگز نشد سنگ صبـور
همنشین با درد و غمهای فراوان کرد و رفت
#جوادالماسی(سنگ صبور)
@javadalmasi59 کانال اشعار
برچسب : نویسنده : javadalmasi59a بازدید : 62